Þakklát framhald

Dásamlega, yndislega fólk.

 

Einhver misskilningur hefur komist á stjá með síðustu færslu minni. 

Starfsfólkið á staðnum sem verið var að ræða um síðast er FULLKOMLEGA HÆFT, ég endurtek FULLKOMLEGA HÆFT. En við vitum öll að á öllum opinberum stofnunum er alltaf sama sagan, það vantar fjármagn. Starfsfólk á Elliheimilum, ummönnunarheimilum, skólum og leikskólum, sjúkrahúsum og öðrum stöðum er undirmannað. Fólk þarf að vinna á við 2 og jafnvel fleiri og það er orðið uppgefið og þá koma mistökin. 

 

Já það eru aldrei til peningar fyrir þeim sem eru minni máttar en svo les maður (eða heyrir) um veislur sem haldnar hafa verið fyrir milljónir. Milljarðar eru settir í hitt og þetta sem maður skilur ekki alveg að sé nauðsyn eins og trilljón aðstoðarmenn alþingismanna, risnur sem eru svo himinháar að það tekur venjulega manneskju marga mánuði að vinna inn fyrir brot af upphæðinni og annað sem ég man ekki eftir. Heldur þetta lið sem stjórnar landinu að þeir eigi aldrei eftir að verða gamlir, að þeir geti aldrei lent í slysi og lamast, þurfi að leggjast inn á sjúkrahús eða eitthvað annað því um líkt? Æjjjjjj djók þeir eiga peninga til að ráða bara einkalið til að aðstoða sig eða hugsar það bara ekki lengra en 5 mínutur fram í tíman? Þetta gerir mig ÓGEÐ reiða. 

 

Það sem ég vildi koma fram með síðustu færslu er að það þarf MEIRA fjármagn til að geta fengið MEIRA af hæfu starfsfólki, ekki að það sem er fyrir sé ekki hæft, alls ekki það vantar bara að fá fleiri til að vinna þessi verk. Fólkið sem vinnur þessa vinnu fer bráðlega að brenna út og endar þá á að þurfa að fara á endurhæfingu og eitthvað kostar það. Ég þekki konu sem vinnur á leikskóla og hún sagði mér að hún væri orðin svo búin á því á líkama og sál að hún hefur ekki orku að gera meira eftir að hún er búin að vinna. Hún hefur ekki orku til að hugsa um heimili. Matur er yfirleitt snarl, súpur og núðlur því hún hefur ekki þrek til að gera meir. ÞETTA ER ÞAÐ SEM ER AÐ OG ÞETTA ER ALLS EKKI Í LAGI!!!

 

Við vitum öll hvernig það er að vera þreittur og veikur. Maður verður kærulausari og hættir til að vera svoldið glæfralegur í þvi sem maður er að gera. Er ekki talað um að það sé hættulegra að keyra þreittur en fullur hvað með þá að vinna ábyrgðarstarf? Er ekki bara verið að bíða eftir að slysin gerist og þá meina ég eitthvað virkilega alvarlegt

 

Í vikunni sem leið fékk umrædd stúlka í síðasta bloggi dásamlega þjónustu. Farið var fyrir hana í búðina, komið og gert fyrir hana te óumbeðið og hugsað extra vel um hana og yfirleitt er það þannig og hún er ofsalega ÞAKKLÁT FYRIR ÞAÐ.

 

Ég er þakklát fyrir svo margt og finnst ofsalega leiðinlegt að vera stundum misskilin en það er eitthvað sem getur alltaf gerst. Aðgát skal höfð í nærveru sálar enda erum við misjafnlega viðkvæm, ég veit að ég er það, viðkvæm það er að segja.

 

Elskið hvert annað og aðstoðum hvort annað. Gerum þennan heim aðeins betri með því að vera besta útgáfan af okkur sjálfum.

 

Knús úr Árbænum

 

Þakklát

Sæl kæru lesendur

 

Ég hef verið að hugsa um hvað ég er þakklát fyrir.

Ég hef rödd og heyrn. Ég hef tilfinningu fyrir snertingu, ég get elskað og verið elskuð. Öll fegurðin í kringum mig sem ég sé með augum mínum. Allir litirnir í náttúrunni og dýrin sem skottast um í kringum mann.Ég er líka ofsalega þakklát fyrir það að vera einstaklingur sem er ekki háður öðrum.

Málið er að ég þekki stelpu sem á við mikla fötlun að stríða. Hún er algjörlega háð öðru fólki til að komast í og úr rúmi en er þokkanlega sjálfbjarga þegar í hjólastólinn er komið. Hún eyðir mestum tíma í stólnum, fer í honum út, er í honum á daginn, borðar í honum og gerir allt sem gera þarf í honum. Henni líður í raun best í honum og getur sinnt sér að mestu leiti þegar hún er komin í hann. Núna er stóllinn orðin í kringum 10 ára og vegna mikillar notkunnar er að sjálfsögðu farið að sjá á honum. Hann er skítugur (þótt reynt sé að þrífa hann reglulega) og alltaf er hætta á að hann fari að bila. Hún hefur sótt um oftar en einu sinni um að fá stólinn endurnýjaðann og geta þá haft þennan stól sem aukastól til að fara í út og ef taka þarf hinn í tékk, svona eins og að eiga inni,- og útiskó. En í hvert sinn sem hún sækir um fær hún neitun. Ok ég veit að þetta er dýrt en einn svona stóll kostar á milli 6-10 milljónir. Fyndna við þetta er að ef hún myndi sækja um bílastyrk þá fengi hún hann mjög sennilega (hún hefur bæthevei ekkert við bíl að gera) en þegar kemur að stólnum þá eru víst ekki til peningar, ekki einu sinni styrkur þannig að hún gæti þá reynt að kaupa stólinn sjálf.

 

Það sem hjálpartækjamiðstöðin vill gera er að fá stólinn og yfirfara hann sem er í raun gott og blessað nema það að það gæti tekið um viku og þyrfti hún því að eyða þeim tíma upp í rúmi. Hún getur ekki snúið sér né gert annað ef hún er rúmmliggjandi. Hún er alveg upp á aðra kominn til að hjálpa sér að öllu leyti. Hún fær ofsalega verki í bakið og þarf á sjúkraþjálfun að halda sem hún gæti ekki sinnt ef hún er stólalaus og þegar hún þarf að vera rúmliggjandi verður verkurinn kvalafullur. 

 

Hún hafur samt verið tilbúin til að leggja þetta á sig til að hafa stólinn í lagi þangað til núna.

 

Á föstudagsmorguninn vaknaði hún klukkan 9 og ýtti á neiðarhnappinn sem hún er með um handlegginn. Hnappurinn sendir skilaboð í síma starfsmanna og eiga þeir að koma eins fljótt og hægt er til að aðstoða hana við að fara framúr og klæða sig. En enginn kom. Hún ýtti aftur og aftur á hnappinn og ekkert gerðist. Eftir lengri tíma var hún orðin skelfingu lostin þar sem enginn kom að aðstoða hana og fór hún því að kalla á hjálp vonandi að einhver heyrði í henni. Hún öskraði stöðugt í lengri tíma og það hátt að nágranni hennar sem er heyrnaskert heyrði í henni og hringdi í yfirmanninn. Klukkan 12:45 tæplega 4 klukkutímum eftir að hún sendi fyrstu skilaboðin kom yfirmaður staðsins til hennar og hún fékk loks aðstoðina sem hún þurfti. Kom þá í ljós að enginn var með símann. Ég skil ekki svona vinnubrögð því þetta er annað skiptið á stuttum tíma sem þetta gerist en málið er að það gleymist æði oft að tæma símann þannig að hann er alveg fullur og skilaboðin ná ekki í gegn.

 

Í gær mánudag átti hún erfitt með að tala þar sem hún er svo hás eftir margra klukkutíma öskur. 

 

Það verður að fara að gera eitthvað í þessu þjóðfélagi. 

Í fyrsta lagi verður að hafa meira fjármagn þannig að það sé alla vega nóg af hæfu starfsfólki til að hugsa um þá sem þurfa á því að halda. 

Mér finnst líka algjör mannréttindi að fólk sem bundið er hjólastól geti haft 2 stóla eða alla vega geta fengið góðan lánsstól á meðan verið er að gera við eða yfirfara stól einstaklingsins.

 

Já ég er þakklát fyrir það að geta gert flesta hluta sjálf. Ég kemst sjálf upp í rúm og ég kemst fram úr því líka. Ég er ekki háð því að einhver klæði mig, hjálpi mér að borða og ég get komist í bað/sturtu þegar mér hentar ekki þegar tími telst til sem gæti verið 1 sinni í viku ef maður er heppin.

 

Já ég ætla að reyna að horfa á þá hluti sem maður telur sjálfsagða og vera þakklát fyrir þá, því maður veit aldrei hvað morgundagurinn ber í skauti sér. Ef til vill mun ég vera í þeirri aðstöðu að þurfa hjálp og þá vona ég að ég muni fá hana.

 

Kveðja

Árbæjarkonan

Smá breytingar

Sælar skvísur (og peyjar)

 

Það er smá breyting á afsláttinum

 

Shine.is ætlar að vera með 15% afslátt til 17. september

 

Kóðinn er Bikinikroppar

 

Minni á hina afslættina sem eru í færslunni á undan :)

 

knús til ykkar

Konan í Árbænum